gramafon

Daraldım,

Söktüm düğmelerini gömleğin tek tek ellerimle,
Şarabı açtım dişlerimle neşter gibi kesti dudaklarımı, 
Tek nefeste çektim sigaramı doldu büsbütün ciğerlerime,
Şarap aktı içime boğazım yandı her geçişinde, 
Şarkılar başka çaldı,
Sözler anlamlaştı her plak dönüşünde,
Gramafona değdi titrek ellerim, daha yeşil oldu gözlerim,
Yaktım son sigaramı, yarım kaldı düşmedi külleri,
Zor oldu gülmesi her seferinde sanarsın mutlu beni,
Olamaz ki artık bitti bir defa düşleri,
Sessizlik hakim tek ses deli gibi vuran rüzgarın eseri...

bir şey öğrendim ben

Bir şey öğrendim ben.

Güvenmenin aptallık,
Ama aptallığın en insani duygu olduğunu

Sadakat diye bir şeyin var olmadığı,
Eski kafalı olduğumu öğrendim ben.

Sonunu bile bile sevmeyi,
Başlamadan bitmeyi,

Erkekliğin cinsel organla değil,
“adam” olmakla olacağını öğrendim ben.

Ego’nun sadece otobüs bileti değil,
İnsan harcatan, kalp kıran bir duygu olduğunu,

Seni seviyorum demenin bin türlü yolu olduğunu,
Ama binininde yalan olduğunu öğrendim ben.

Bir insanın bedeninin değil,
Kalbinin namuslu olması gerektiğini,

Fiziksel çekiciliğin 15 dk sürdüğünü,
Sonra insanın alıştığını öğrendim ben.

Başkaların iyi yaptığı değil,
Kendi iyi yaptığın şeylere odaklanman gerektiğini,

Kendimi zorla sevdiremeyeceğimi,
Beni seven insanları daha çok sevmem gerektiğini öğrendim ben.

Şarkıların en beklenmedik anlarda çaldığını,
Her çalışında daha anlamlaştığını,

Duygularını ifade etmenin bir çok yolu olduğunu,
İfadesizliğe “aşk” dendiğini öğrendim ben.

Bir şey öğrendim ben,

Bitişlerin en zor kısmının yeniden başlamak olduğunu,
Ve insanların her zaman gittiğini..